Pokaz performance: Archetypy i symbole. Nieograniczoność formy w ograniczeniu koloru. Wenecjanki-tradycja, a inspiracja.

W ramach programu Nowoczesna Promocja Zagraniczna odbyły się w WSA pierwsze warsztaty i szkolenia przed pokazem w Wenecji.

Miejsce wydarzenia: Biennale Sztuki w Wenecji
Tytuł wydarzenia: Pokaz performance: Archetypy i symbole. Nieograniczoność formy w ograniczeniu koloru. Wenecjanki-tradycja, a inspiracja.
Planowana data wydarzenia: 25-ty września 2019 r.

Założenia projektu: 

Agnieszka Woch

Linia kreatywna projektu nosi tytuł„Archetypy i Symbole. Nieograniczonośćformy w ograniczeniu koloru” i w założeniu koncepcyjnym odnosi siędo poszukiwania równowagi we współczesnej kulturze. Jest także elementem promocji polskiej kultury na arenie międzynarodowej  i odniesieniem siędo uniwersalności sztuki jako środka wyrazu w komunikacji.

Pytaniem wyjściowym jest to, jak w kulturze nadmiaru dążyć
do zachowania harmonii aby piękno mogło byćwyeksponowane
i dostrzeżone przy docenieniu kunsztu  rzemiosła, w podkreśleniu formy
i rękodzieła, w poszanowaniu dla każdego detalu, za którym stoi historia kultury, historia sztuki a także trendy określające nasząprzyszłość, jako tych którzy kreującodziennośćuszytąna miarę, jak marzenia człowieka
o świecie pełnym równowagi i harmonii, potrzebnym aby lepiej żyć
w świecie różnorodności z szacunkiem do siebie nawzajem
ze zwróceniem się w stronęw humanizmu, wartośćludzkiej jednostki, możliwości kreacji i twórczości w odniesieniu do etycznych i estetycznych wartości.

Agata Manowska

Podczas tworzenia postaci sięgamy do tradycji, ale patrzymy
na Wenecję oczami współczesnego człowieka. Dla jednych jest ona niespełnionym marzeniem, dla innych przereklamowanym miejscem
na mapie świata.

Pokaz kostiumów, których artystycznym środkiem wyrazu jest biel, staje się intencją powrotu do jej pierwotnego, czystego, naturalnego źródła. Jest on sposobem zwrócenia uwagi na przelewający się przez
to miasto nadmiar. Pokaz – performance jest głosem namawiającym
do uwolnienia Wenecji od nadmiaru ludzi, hałasu, bylejakości i śmieci.

Rezygnacja z koloru w kostiumach jest symboliczna. Ma wprowadzić widza w zadumę, spowodować refleksję, wewnętrzną ciszę. Na chwilę zatrzymać nas w nieustającym biegu. Stworzone postacie – Wenecjanki – jak kapłanki mają nieść oczyszczenie. Pokaz ma skłonić widza do zadania sobie pytania czy panujący nadmiar we wszystkich aspektach życia ma sens, co w życiu wybrać, co tak naprawdę jest ważne? Jak to uszanować, jak przywrócić równowagę temu niezwykłemu miejscu? Wszyscy powinniśmy zadać sobie to pytanie. Pokaz jest naszym głosem. Jest dowodem na to, że rezygnacja nie oznacza straty a jest tylko wyborem.“

Karolina Olczyk 

Biel to początek nowej historii. Wolna przestrzeń twórcza. Może stać się harmonią lub absolutnym niebytem. To wyjątkowa barwa, której my nadajemy znaczenie. Jednak jaką formę przybiera ona w Wenecji? Biel wywodzi się z jasności. Dlatego kiedy barwa ta spotyka się ze światłem, zjawisko to staje się niemal mistycznym spektaklem. Zwłaszcza tutaj,
w mieście na wodzie, tak bardzo ukochanym przez Tycjana, czy Giorgione. Marmur na placu św. Marka w południe nasiąka słońcem. Zimny kamień nabiera ciepłych odcieni. I właśnie wtedy, ta niezwykła biel, dotknięta weneckim światłem, przepełnia się mnóstwem barw
i kolorów. Otaczający świat staje się delikatny, jakby muśnięty pędzlem artysty. Wenecja jaśnieje. Piękne linie kreślone krawędziami marmuru, tną błękit nieba. Miasto zaczyna błyszczeć, kształtowane jasnością, refleksami na wodzie…bielą. I choć Wenecja nie da się zamknąć w jednej barwie, ta biel jest jej znaczącą częścią.

Katalog, projekcja – autor Agnieszka Woch 

„Homo Faber“

Dokąd zmierzasz

wyłaniający się z mgły   

idący w pełnym słońcu

ciekawy świata

zastygły w deszczu

smagany wiatrem

przedawkowałeś uczucie spełnienia 

szukając drogi do rozumienia sensu

  „Milczenie nadmiarem“

Trzymaj swoje myśli na uwięzi 

własnej pamięci,

da Ci to złudne poczucie 

niewysłowienia

milczenia dedykowanego brakiem

zrozumienia 

znaków nie do odczytania

sensu nie do uchwycenia

radości nie do wyrażenia

wzruszenia wynikającego 

z braku pełnych treści wspomnień