Pożegnanie Wojciecha Plewako

Odszedł od nas na zawsze artysta, wybitny pedagog, twórca z imponującym dorobkiem i wykładowca Wyższej Szkoły Artystycznej – Wojciech Plewako.

Profesor noszący nazwisko starego szlacheckiego rodu był człowiekiem dobrym i szlachetnym. Z oddaniem pracował z młodymi ludźmi, ponieważ właśnie ze studentami pragnął dzielić się swoimi licznymi talentami i doświadczeniem. Dążąc do artystycznej doskonałości, uczył malarskiej wrażliwości, kierując jednocześnie uważność na kształty, formy przestrzenne oraz  poszukiwania plastyczne w obszarach struktury i materii. Z poświęceniem i pasją realizował zadania wynikające z misji publicznej, pracując w wielu znaczących instytucjach kultury oraz uczelniach wyższych. W trakcie swojej drogi starał się przekazać innym część siebie, wskazywał, jak mądrze myśleć, kochać sztukę i pracować twórczo. Pomimo wielu trudności i bólu towarzyszącego zmaganiu z chorobą, starał się nie okazywać, jak jest mu ciężko, nie unikał też pracy i nowych wyzwań.

Do Wyższej Szkoły Artystycznej w Warszawie trafił w momencie ważnym i trudnym dla uczelni. Przystępując do młodego zespołu, pomógł nam swoim doświadczeniem i otoczył opieką artystyczną. Szybko wdrożył się w trudną specyfikę pracowni malarstwa w scenografii, wzmacniając tym samym kadrę profesorską. Dał uczelni pewność oraz wsparcie, tak potrzebne przed pierwszą wizytą Zespołu Oceniającego Polskiej Komisji Akredytacyjnej, za co szczególnie jesteśmy mu wdzięczni.

Jako rektor Wyższej Szkoły Artystycznej w Warszawie w imieniu swoim, wykładowców i studentów oraz całego środowiska akademickiego uczelni chciałbym, żegnając Pana Wojciecha Plewako, podziękować raz jeszcze za wszystko, co było dla nas ważne.

Dziękujemy Ci Profesorze za to, że z nami byłeś. Dziękujemy za trud i pracę włożone we wprowadzanie studentów do wspaniałego świata sztuki. Pokazałeś nam, że talent jest darem, a doświadczenie przywilejem niezbędnym do nauczania. Uczyłeś, jak z pokorą należy dzielić się tymi darami, dlatego pomimo iż odszedłeś, to zostawiłeś ślad, przez który duchem pozostaniesz z nami. Odszedłeś daleko, tam gdzie sprawy ziemi są tak odległe, jednak wiemy, że można odejść daleko, a mimo tego pozostać blisko.

W myślach przywołuję ostatnie wspomnienie. Zmierzając na zajęcia do WSA, zawsze wychodzę na malowniczą uliczkę Kolonii Staszica położoną na zabytkowym, przedwojennym warszawskim osiedlu i wydaje mi się, że zaraz zobaczę tam dystyngowanego Profesora, spokojnie przechadzającego się ze swoim ukochanym psem. Pan Wojciech, jak tylko mnie zobaczy, zapewne zaraz uprzejmiej się ukłoni i powie „dzień dobry”.

Normalnie powiedziałbym ,,dzień dobry i do widzenia”, ale dziś mówię:

,,Żegnam Profesorze i dziękuję”.

Rektor WSA dr Robert Manowski

Zawiadamiamy, że uroczystości pogrzebowe odbędą się 8 grudnia 2016 r. o godz. 14:30 na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Brama IV).